Regen? Dan de tuin sproeien!

Even een post hoe het hier in het huis aan toegaat. Terwijl ik tik zit ik met een gestrekt been. Gisteren ging ik rennen met nog twee Nederlanders en daarna bier en bbq - the usual op een woensdagavond. Ik voel mijn rechterknie nu nog, hij is een beetje dik en lopen gaat niet al te soepel. Duidelijk iets te veel gevraagd, hardlopen over hobbelige zandwegen richting Yoff in plaats van over de vlakke Corniche. Maar goed: huishoudelijk. We hebben zoals iedereen weet een bewaker en een huishoudster. De bewaker bewaakt het huis wanneer wij er niet zijn en de bonne komt iedere ochtend, behalve zaterdag en zondag. Onze bewaker heeft weleens een dag vrij en dan komt een vriendje van hem. Die is niet al te snugger, dat hadden we al begrepen. Na een hevige regenbui (50 mm in een uur) maandag zei hij doodleuk dat hij nu toch echt even de tuin moest gaan sproeien. Ik heb het hem uit zijn hoofd gepraat. Tijdens diezelfde tropische bui bleef hij trouwens maar het water van het pad vegen, ondanks herhaaldelijk aandringen van mij om binnen te komen schuilen. Onze echte bewaker lag in een deuk toen hij het verhaal over het sproeien na de regenbui hoorde. ,,Quelle theatre!'', riep ie uit en sloeg zich op de knieën. ,,Weet je, hij is wel naar school geweest, maar komt uit de brousse'', vergoeilijkte hij het gedrag van zijn vriend. De brousse is het platteland. Siro komt zelf uit een ontzettend klein dorpje, maar dat is nog geen brousse. Hij is nooit naar school geweest en wilde maar zeggen dat dat eigenlijk ook helemaal niets uitmaakt. We zoeken al een tijdje een school voor Siro, want we willen dat hij leert schrijven en lezen. Hij zelf wil dat ook wel. Kan hij misschien in het toerisme gaan werken in Kedougou en Basariland (voorbij Niokolo Koba). Ook zijn Frans kan daarom beter, maar geldt dat niet ook voor mij? Ik moet nog iemand deze of volgende week interviewen in het Frans voor een kort stukkie. In het Nederlands zou ik dat over de telefoon doen, nu kom ik wel even langs.

stukkie

Net een interview afgemaakt voor de IS. Of het echt is wat het moest worden? On verra. Intussen spel ik de kranten over de gevangenneming van de oud-premier Idy Seck. Hij zit al anderhalve week vast op de vage grond van het in gevaar brengen van de staat. Oppositiekranten wijzen erop dat de president Wade dat artikel van de wet eerder nog had willen schrappen, maar nu komt het hem wel mooi uit dat het artikel bestaat. Een Franse advocaat van de ex-premier veegt intussen in de kranten de vloer aan met de beschuldigingen. Ze hebben niets, wist hij al te melden. De precieze aanklacht wordt later vandaag of deze week bekend. Intussen meldden de kranten wel dat een rustige en ontspannen indruk maakt en dat hij gisteren een sober kostuum aanhad, toen hij voor het eerst zijn advocaat uit Frankrijk ontmoette. Hij is inmiddels overgeplaatst van de politiecel, die aan de overkant van Ingrids kantoor lag, naar een gevangenis in de oude stad. Een krant wist heel blij te melden dat Idy was gezien met een editie van hun krant onder zijn arm. Direct duidelijk aan welke kant L'Obs staat.

Il pleut

Volgens het bekende liedje van T. Hermans: il pleut en il pleut tropisch hard vandaag. De hele ochtend al herfstgevoel in Dakar in juli. En dat ook nog op een maandag. We werden wakker met somber weer en binnen de kortste keren begon het gedonder (letterlijk). Ik werd overvallen op de weg terug van een boodschap en voor ik de vijftig meter had weten te overbruggen naar een schuilplek was ik tot op de draad doorweekt. Samen met een talibe stond ik zwijgend naar de regen te kijken. We hadden elkaar niets te melden, hij vroeg geen aalmoes. Il pleut. Even hield het op en kon ik naar huis.
Onze gasten, die wat later wakker werden, zitten een beetje beteuterd naar buiten te staren. Daar gaat hun dagje Ile de Goree. Gelukkig houdt het dak het, op een punt na dan, ergens zijn ze een afvoer vergeten dicht te metselen, zodat de mannetjes nog een keertje kunnen komen. Il pleut. De ramen houden het niet, de luiken zijn niet bestand tegen tropisch weer. Het komt zo naar binnen. Ik pleut. Las net dat het in Nederland ook regent. Geen troost.

Uw chauffeur in Senegal

Jawel, in onze auto rijden we het eiland van St-Louis binnen over de beroemde brug van Eiffel. Een paar dagen in het noorden doorgebracht met broer en diens vriendin. Zebrabar, vervolgens St-Louis en daarna weer Dakar.
Intussen lopen de zenuwen in Dakar op. De voormalig premier is opgepakt wegens het in gevaar brengen van de staat! Hij is burgemeester van Thies, de tweede stad van het land. Vorig jaar heeft hij veel geld uitgegeven aan een groot feest. Daarvoor moest hij zich vorige week verantwoorden en nu zit hij voorlopig vast. Een geduchte concurrent voor de president is hiermee voorlopig uitgeschakeld. Volgend jaar zijn hier parlementsverkiezingen en in 2007 kiezen de Senegalezen een nieuwe president.
Inmiddels is de achterban van de populaire burgemeester Idy Seck een campagne begonnen om de man vrij te krijgen. Overal in de stad hangen posters met zijn portret. Kranten en radio kennen geen ander onderwerp meer. De eerste protesten liepen uit op relletjes en werden beëindigd met traangas. Het worden leuke weken. En ik ben nu op vakantie en ga over twee weken naar Nederland. Beetje balen.

Hoeveel man heb je nodig voor één dak?

Ha! Rechts even een sneer naar al die bloggers. Met dank aan Fokke en Sukke. Ikzelf doe er ook aan mee. Ik ben al drie dagen druk met het dak. Vandaag was het de tweede dag dat er bouwvakkers rondliepen. Liefst vijf waren er boven bezig en een beneden. De eerste schept zand in een emmer, de tweede takelt die emmer naar boven, de derde hakt gaten, de vierde vult die gaten met zand en cement en de vijfde geeft de orders waar er nog een beetje cement bij kan. De zesde liep de kantjes ervan af. Zo ongeveer. In de loop van de dag werden het er meer. Want ik heb onze guard gezegd een oogje in het zeil te houden - dat werd nummer zeven die op het plafond vertoefde. Het mannetje van de huisbaas kwam ook steeds controleren. Dat was mannetje acht. En omdat er zoveel kabaal was ben ik er zelf ook maar even bij gaan staan, ik kon me niet meer concentreren op mijn werk nadat de stroom was uitgevallen en daarmee ook de ventilator. Mannetje negen! Vanuit het gebouw dat naast ons gebouwd wordt had ik een mooi uitzicht op het werk. Op een gegeven moment stonden er vijf te kijken en werkten er nog vier.
Morgen een nieuwe dag: dan wordt het dak dichtgesmeerd en brengen ze de rollen dakbedekking erop aan. Ik denk dat ik al vroeg ga kijken.

Het dak eraf

Nee geen concert, maar vandaag hebben ze de bovenlaag van het dak eraf gehaald. Jawel, nog geen twee dagen na de stortbui zijn er al mannetjes bezig. Een kabaal de hele dag, een dikke laag beton en bitumen kwam er af. Siro, onze guard, had het maar druk met controleren en thee zetten. Ik had geld gegeven voor de thee en hem gezegd dat hij verder alles maar moest regelen en dat doet ie ook met verve. Morgen komen ze het nieuwe dak erop leggen. ,,Ze komen om acht uur'', zei Siro, ,,Ik kom liever iets eerder, ik ben er half acht.'' Kijk, beter kan je niet hebben.
Om dat enthousiasme een beetje vast te houden heb ik bedacht dat hij aan een mobiele telefoon moet. Hij wil er zelf ook graag een, omdat zijn familie uit Kedougou (heel ver weg) en Spanje (nog verder weg: een illegale neef daar, nee sorry hij kan nog steeds geen visum vinden) hem weleens op onze telefoon bellen en ik dat liever niet steeds wil. Bovendien is een telefoon hier nog een statusobject. Iedereen heeft dat ding werkelijk overal aan staan, nog erger dan in Nederland. Zelfs toubabs doen mee. Een Canadese heeft de vervelende gewoonte om als ze bij een feestje of diner binnenstapt iedereen eerst te negeren en direct te gaan sms-en met het thuisfront of veel interessantere vrienden, althans zo lijkt het. Enorm genant, maar mijn zegen heeft ze.
Terug naar de mobiel, een telefoon is hier duur, dus ik heb een actie bedacht: help Siro aan een telefoon. Iemand die een oude bruikbare mobiele telefoon overheeft, kan hem schenken aan een goed doel: onze guard. Ik draag dan zelf de sim-kaart bij. WIE?
En nu ligt het dak eraf en komen de eerste regenwolken juist Dakar binnendrijven. Ik vroeg vertwijfeld of het niet ging regenen. ,,Alleen Allah weet dat'', luidde het antwoord van de mannetjes. Allah Akbar dan maar.

Dak en een high five

Het dak wordt deze week gerepareerd. Na de hoosbui van gisternacht hebben we de huisbaas onder druk gezet. Geen reparatie, geen geld. Of dat heeft geholpen zien we deze week. Vandaag deel 1. Ze hebben geld nodig.
Gisteren kwam het mannetje van de huisbaas, die zelf ver weg in Tambacounda woont, het geld ophalen. De huisbaas had ons verteld zonder geld geen reparatie te kunnen uitvoeren en dus waren wij overstag gegaan. Het mooie was, wij kregen nog geld van het mannetje, van een vorige keer dat hij een reparatie aan ons huis liet uitvoeren. Niet veel maar toch. Om een beetje goed voor de dag te komen, kwam meneer Djing in zijn beste pak. Nooit loopt ie in pak, hij werkt op het vliegveld en daar heb je geen pak nodig. Maar goed, hij kwam in zijn pak, allervriendelijkst legde hij uit dat de president die dag het vliegtuig had genomen en hij daarom op zijn best uitzag. Maar de president is wel vier keer per week op dat vliegveld.
Hoe dan ook, hij begon met grote stapppen de maten van het dak op te nemen. Voor het aantal rollen dat er op moet. Zoveel meter hier, zoveel meter. Heel goed, berekende hij, dat betekende zoveel rollen. Wij lieten hem nog even zien waar overal de lekkages begonnen waren en dat echt het hele dak opnieuw moest. Geen probleem, ging gebeuren. Niet dinsdag, maar woensdag of donderdag en zeker voor het einde van de week. En na zijn geld te hebben gekregen, minus wat hij ons nog schuldig was - pas de probleme - verliet hij ons weer. Ingrid had daarmee voor de tweede keer geld teruggekregen van een Senegalees. Eerder lukte het haar al een aanbetaling voor de meubels terug te krijgen. Wij kennen weinig toubabs die dat lukt. High five!

Dweilen in de nacht

Vannacht werden Ingrid en ik wakker van een heel harde stortbui. Slagregens, onweer, harde wind, water dat uit de regenpijpen om ons heen kletterde en om de boel nog wat griezeliger te maken een klapperende poortdeur. We snelden ons bed uit om ramen en poort dicht te doen, maar te laat: in de woonkamer waren kussens zeiknat en lag er al een mooie plas op de vloer. De wind sloeg het water werkelijk naar binnen. Dweilen om drie uur 's nachts.
Niet alleen kwam het water door de ramen naar binnen (onze schuld, toen we gingen slapen geen spreekwoordelijk wolkje aan de lucht), maar kwam er ook door diverse kieren in het dak vocht naar beneden sijpelen. Dat is nou niet de bedoeling. Het huis is ooit uitgebreid en precies op die nog zichtbare grens tussen oud en nog ouder huis is het dak niet goed dichtgemaakt. Ik had dat al een maand geleden opgemerkt toen ik de antenne wilde bevestigen en we hadden de huisbaas erop gewezen dat we die kieren voor de regenperiode toch wel gemaakt wilden hebben. Tien dagen geleden kwam hij ook een goedje brengen voor de aannemers. Ze zouden het nog die zaterdag repareren. Mannetje beun kwam echter niet langs.
En daar zaten we dan met de gevolgen: Langs muren in woonkamer, logeerkamer, douche en gang ontstonden vannacht al snel ernstige vochtvlekken. In de logeerkamer droop het gewoon van het plafond. Dat wordt opnieuw schilderen. Maar voor onze naderende gasten (er komen Nederlanders dit weekeinde op bezoek) is er geen nood: het dak wordt nu echt voor het einde van de week gemaakt. Jaja. Ingrid dreigde geen huur meer te betalen. Dat zal hem leren. Maar zonder voorschot geen geld voor de aannemer, dus betalen we dan toch maar netjes alvast de huur voor augustus.
Doet me een beetje denken aan onze oude huisbaas in Nederland. Onze Göskun (Jos voor niet-Turkse vrienden) vertelde Ingrid eens dat hij echt niet naar een lekkage kon komen kijken, het regende immers veel te hard! Na aandringen van mijn kant stuurde hij dan toch maar een neefje, maar inmiddels stond de bijkeuken al blank. Ik probeerde tussen drijvende kranten en andere troep, gekleed in een niet waterdicht regenjasje, nog iets droog te houden - destijds ook vergeefs.
Na een paar uur regen werd het weer wat droger en bij het eerste ochtendlicht stond ik op het dak met een bezempje het water dat ook nog niet eens goed weg wil lopen naar de afvoerpijpjes te vegen. Na een half uur was de zaak onder controle, het druppen in de logeerkamer hield op. Het is wel duidelijk dat het dak zijn beste tijd gehad heeft. De overlappingen zijn verrot, overal laat beton los en de onderliggende aluminiumlaag vertoont ook al her en der gaten. Gedeelde smart is halve smart: een andere toubab lag heerlijk te dromen en werd vannacht wakker van een plens water op haar gezicht en matras.
O ja, ik had ooit beloofd een foto van onze auto te plaatsen. Hier komt ie, met een trotse chauffeusse. Let op de uitlaat, die hangt er nog bij, maar dan wel aan een ijzerdraadje. Ik zag vrijdag een drempel te laat, waardoor de rubber die de uitlaat een beetje laat veren kapot scheurde. De mecanicien is nog voor me op zoek naar eenzelfde rubbere truc.

Hoe groot is die kar wel niet?

Links en bovenaan een trotse chauffeuse. Op de foto daartussen was ze wat minder blij, want moest ze helpen duwen. De auto hield er een keer mee op na een feestje in de stad. We duwden hem naar de kant en ik kon hem de volgende dag met de mecanicien ophalen. Die we vervolgens hebben geloosd. Hij was net als de auto onbetrouwbaar: ,,Maar hij deed het toch?" Ja, maar niet meer dan 20 km.

Live 8

Gisteren een interview gehad met een wetenschapper aan de universiteit van Dakar, over een zojuist verschenen boek van zijn hand over de kwalijke rol die media toch vaak spelen in Afrika. Het spel in de media doet de democratisering geen goed, om het maar eufemistisch uit te drukken. Een compleet verslag in de volgende IS (zo eind augustus).
Ook even zijn mening gevraagd over het in het westen zo gehypte muziekspektakel Live 8 van Bob Geldof. Hij hoopte dat meneer Geldof net als twintig jaar geleden veel geld ophaalt voor Afrika. Alle steun is bruikbaar, nietwaar. Het tekent hoe hier in Afrika Live 8 is gepromoot - niet dus. Voor de onwetende: Live 8 was niet bedoeld om geld op te halen, maar om de G8 aan te spreken op hun beleid over Afrika. In Afrika zelf is die boodschap niet aangekomen. Men was hier vooral boos dat er geen of nauwelijks Afrikaanse muzikanten mee mochten doen. Ook waren de festivals niet op tv te zien. ,,Een festival is leuk'', bromde een man in een krant, ,,maar wat er gebeurt erna?''
Tot zo ver Live 8. Het interview werd vandaag gevolgd door een optreden op radio 5, mijn zeswekelijkse bijdrage aan de vpro. Het werd een prima uitzending, met een mooi citaat van de Senegalese schrijver Cheikh Hamidou Kane van de presentator als inleiding. Hij verhaalde hoe een kind op een koranschool werd mishandeld omdat hij een citaat uit de Koran niet goed kende. Ik kon daarop mooi vertellen hoe hier nog steeds mishandeling van talibés plaatsvindt. Ook luchtigere onderwerpen als voetbal (lezers dezer al bekend), de eerste regen en Youssou kwamen aan bod. Live 8 niet.
Achteraf bleek het wel een rare uitzending. Op het radionieuws dat ervoor werd gepresenteerd kwamen de eerste berichten binnen over een aanslag in Londen. In de uitzending geen woord over gehad, later even op internet gekeken en even radio 1 aangezet. Een ramp.

Werken

Sinds vanmiddag zit Ingrid in Sierra Leone voor haar werk, dus ik heb alle tijd om een berichtje te posten. Druk geweest met de voorbereiding voor een interview morgen en een radio-uitzending donderdag. Ook nog Franse les en je dag is zo weer voorbij. Gisteren al een hele dag aan voorbereiding voor onderzoek in Nederland, het lijkt zowaar een echte werkweek.
Dit weekend was een prima weekend. Vrijdag bij een kennis gegeten, zaterdag niets gedaan en zondag toerist in eigen stad gespeeld. Met een aantal toubabs hadden we ter ere van een verjaardag van een van hen een pirogue gehuurd. Op zoek naar dolfijnen, maar geen een gezien. Je moet ook gewoon in restaurant Ngor gaan zitten, dan zie je ze vanzelf een keer langszwemmen. Wel werden enkele dames in dat kleine bootje nogal ziek van de hoge golven. Zij hebben de vissen van een groene maaltijd voorzien. Ingrid had nergens last van, ik nog minder.
Daarna op een onbewoond rotseiland voor de kust gegeten en gedronken. Aan het eind van de middag met roodverbrande knietjes weer terug en heerlijk hier gegeten. Maandag laatste avond deze week met Ingrid. Vrijdagavond komt ze terug. Ik heb alles geregeld: vandaag een kliekje eten en de komende twee dagen bij mensen eten. Aanstaand weekend met Ingrid twee dagen de stad uit...

Gaar

Beetje gaar na een paar dagen lezen, lezen, lezen en kijken naar een beeldscherm. Een boek ging over media en democratie in Afrika. Het is van een professor hier aan de universiteit, die ik naar aanleiding van datzelfde boek ga interviewen voor een blad in Nederland. Wees gerust, het is allemaal in het Engels, de vragen staan op papier. Een fotograaf is geregeld. Na de vorige foto vroeg de redactie nu specifiek om een professionele fotograaf...
Om tegenwicht aan alle droge kost te bieden heb ik intussen ook het nieuwste boek van Giphart gelezen. Aardig, voor een Giphart. Vandaag nog een stukkie getikt voor een ander blad en me nog beziggehouden met mijn onderzoek (lees: nog meer lezen). Maar met al die warmte gaan de lettertjes dansen. Om dit leesbaar te krijgen tik ik dit met de ventilator vol in mijn gezicht. Gelukkig staat er weer een weekend voor de boeg. En wat gaan we deze keer doen, doen, doen? - Nee ik heb er écht zin in.
Er is vanavond een etentje bij een toubab, morgen moet Ingrid thuis werken (arme schat, ze gaat dinsdag naar Sierra Leone en moet dat voorbereiden, juist terwijl deze week nog een andere opdracht af moest) en ik heb lekker de hele dag vrij. Geen plannen, geen moeten. In de avond een feestje op de maandelijkse Cool Graoul, dat pas leuk wordt om een uur of twee en duurt tot een uur of vijf. Zondag een brak boottochtje, met toubabs in een pirogue op zoek naar dolfijnen, seen them. Ik ben nog met de organisatie in onderhandeling om het aanvangstijdstip uit te stellen. We zouden om 11 uur vertrekken, het zou anders te warm worden. Het ís dan al warm, dus wat maakt het uit.