Dweilen in de nacht

Vannacht werden Ingrid en ik wakker van een heel harde stortbui. Slagregens, onweer, harde wind, water dat uit de regenpijpen om ons heen kletterde en om de boel nog wat griezeliger te maken een klapperende poortdeur. We snelden ons bed uit om ramen en poort dicht te doen, maar te laat: in de woonkamer waren kussens zeiknat en lag er al een mooie plas op de vloer. De wind sloeg het water werkelijk naar binnen. Dweilen om drie uur 's nachts.
Niet alleen kwam het water door de ramen naar binnen (onze schuld, toen we gingen slapen geen spreekwoordelijk wolkje aan de lucht), maar kwam er ook door diverse kieren in het dak vocht naar beneden sijpelen. Dat is nou niet de bedoeling. Het huis is ooit uitgebreid en precies op die nog zichtbare grens tussen oud en nog ouder huis is het dak niet goed dichtgemaakt. Ik had dat al een maand geleden opgemerkt toen ik de antenne wilde bevestigen en we hadden de huisbaas erop gewezen dat we die kieren voor de regenperiode toch wel gemaakt wilden hebben. Tien dagen geleden kwam hij ook een goedje brengen voor de aannemers. Ze zouden het nog die zaterdag repareren. Mannetje beun kwam echter niet langs.
En daar zaten we dan met de gevolgen: Langs muren in woonkamer, logeerkamer, douche en gang ontstonden vannacht al snel ernstige vochtvlekken. In de logeerkamer droop het gewoon van het plafond. Dat wordt opnieuw schilderen. Maar voor onze naderende gasten (er komen Nederlanders dit weekeinde op bezoek) is er geen nood: het dak wordt nu echt voor het einde van de week gemaakt. Jaja. Ingrid dreigde geen huur meer te betalen. Dat zal hem leren. Maar zonder voorschot geen geld voor de aannemer, dus betalen we dan toch maar netjes alvast de huur voor augustus.
Doet me een beetje denken aan onze oude huisbaas in Nederland. Onze Göskun (Jos voor niet-Turkse vrienden) vertelde Ingrid eens dat hij echt niet naar een lekkage kon komen kijken, het regende immers veel te hard! Na aandringen van mijn kant stuurde hij dan toch maar een neefje, maar inmiddels stond de bijkeuken al blank. Ik probeerde tussen drijvende kranten en andere troep, gekleed in een niet waterdicht regenjasje, nog iets droog te houden - destijds ook vergeefs.
Na een paar uur regen werd het weer wat droger en bij het eerste ochtendlicht stond ik op het dak met een bezempje het water dat ook nog niet eens goed weg wil lopen naar de afvoerpijpjes te vegen. Na een half uur was de zaak onder controle, het druppen in de logeerkamer hield op. Het is wel duidelijk dat het dak zijn beste tijd gehad heeft. De overlappingen zijn verrot, overal laat beton los en de onderliggende aluminiumlaag vertoont ook al her en der gaten. Gedeelde smart is halve smart: een andere toubab lag heerlijk te dromen en werd vannacht wakker van een plens water op haar gezicht en matras.
O ja, ik had ooit beloofd een foto van onze auto te plaatsen. Hier komt ie, met een trotse chauffeusse. Let op de uitlaat, die hangt er nog bij, maar dan wel aan een ijzerdraadje. Ik zag vrijdag een drempel te laat, waardoor de rubber die de uitlaat een beetje laat veren kapot scheurde. De mecanicien is nog voor me op zoek naar eenzelfde rubbere truc.