Tussen 2004 en 2006 woonde ik samen met Ingrid in Dakar, waar zij een baan had bij de VN. En ik? Ik was als journalist en werkte aan een promotie-onderzoek.

28 juni 2005

Regen

De eerste regen van dit jaar is gevallen! En we hebben er vannacht niets van gemerkt. Volgens de guard Siro begon het even na middernacht met regenen en duurde het twee uur. Vreugdedansen bij de eerste regen bleven uit, helaas, iedereen was in diepe slaap. Vanochtend was het heerlijk koel en rook het echt nog naar regen. Nu twee uur later is het vooral tropisch vochtig en liggen overal aan de rand van de straten plassen. Hier is ooit nog asfalt gelegd, dus het wegdek blijft relatief droog. Hoe moet dat in wijken waar geen asfalt maar gewoon zandwegen liggen? Ik ben er nog niet geweest. Wel heb ik al gezien dat de open riolen in Ouakam, naast onze wijk, hun werk doen.
Voor velen komt er eindelijk regen, voor ons komt de regen te vroeg. Het dak is niet waterdicht. We hadden geprobeerd het op tijd te laten maken. Vorige maand ontdekte ik enkele scheuren in het cement van het platte dak, waar het water zo heel langzaam door kan sijpelen. Nu begrepen wij ook de vochtplekken in de logeerkamer die we vonden toen we het huis in december voor de eerste keer bekeken. Een verflaag aan het plafond is niet genoeg. We moeten nu ingrijpen. De huisbaas is gebeld, maar die vindt het allemaal nogal duur en laat al enkele weken op zich wachten. Dus heeft mijn lieve Ingrid gedreigd het dan maar zelf uit te laten voeren en dan in te houden op de huur. Go Girl!
Dat ik in Ouakam was, had weer eens te maken met de auto. Jawel, nog niet helemaal in orde. Hij rijdt wel, maar de handrem doet het niet goed en hij begon vandaag te lekken toen ik hem voor het eerst helemaal liet aftanken. Kan de beste overkomen. Mijn broer had twee weken geleden precies hetzelfde in Nederland.
Ik zit hier intussen met een heel vervelende poes tussen mij en het toetsenbord. Ze vraagt om aandacht, maar die krijgt ze niet, welke trucjes ze ook probeert. Lief miauwen, met haar hoofd op mijn arm gaan liggen, me recht in mijn gezicht aankijken, ik tikte onverstoorbaar door. Nu heeft ze het beschermingsmatje voor het toetsenbord ontdekt, maar daar kan ze haar draai ook niet vinden. Nu slaapt ze en zelfs in haar slaap loopt ze nog om aandacht te mauwen.
In Nederland vroeg men mij waarom ik op deze plek niets laat horen over het onderzoek dat ik doe voor de biografie die ik ga schrijven. Bij deze. Ik ben bezig, ik heb vorige week een plannetje naar Groningen gestuurd, en zolang ze daar niet akkoord gaan, hou ik het nog even voor mij.
Zometeen Franse les.