Vliegtuig in de achtertuin

Terwijl een heel groot transportvliegtuig van het Senegalees leger luidruchtig zijn remweg test op de korte landingsbaan in onze achtertuin - landen, vol "in de remmen", keren, taxieën, opstijgen, rondje vliegen en weer landen, opnieuw "in de remmen", keren etc. en dat zo vaak mogelijk - en de katten proberen mijn schoot te veroveren en het liefst met het toetsenbord klooien, vind ik het wel weer tijd even wat te posten. Het vliegtuig is zo groot, dat ik niet eens mijn verrekijker (verjaarscadeautje vanuit Nederland) hoef te gebruiken.
Er is weer nieuws vanuit het werkfront. Ik word filmproducent. Ja ja. Nou ja, manusje van alles voor een Nederlandse filmploeg die hier in opdracht van een bank en een ontwikkelingsclub hier volgende maand een paar projecten komen filmen. En ze hebben mij ingehuurd voor het een en ander. Catering, vervoer, vergunningen you name it, ik regel het en ben er bij als zij in juli in 10 dagen de film schieten. Weer een heel nieuwe ervaring. Twee mensen, de regisseur en producer, komen volgende week al een lang weekeinde langs om vergunningen te regelen, een paar lokaties te spotten en met mensen hier te praten. Ook dan moet ik aanwezig zijn.
En nu ik heb een probleem, ik heb dan misschien geen auto om die mensen in rond te rijden. De auto, jawel, terugkerend onderwerp van spot. Onze Range Rover reed zoals iedereen weet, maar ik vond het nodig om hem nu eens helemaal op te laten knappen. Mecanicien Marc, die aardige dikke Zwitser, zoon van missionaris met Senegalees paspoort, had beloofd vorige week de auto af te leveren. Ik bel hem net en: il y a beaucoup de problemes (ergens moet hier een accent). Hij heeft zich verkeken op de versnellingsbak, kost me niks extra´s, maar hij heeft het zwaar om de juiste onderdelen te vinden tegen een redelijke prijs, die hij mij vooraf had opgegeven. Hij doet er alles aan om dinsdag de auto af te hebben, belooft ie voordat ie weer ophangt. Bonne weekend, bedankt. Dat is jammer, want juist dit weekeinde krijgen we twee vrienden uit Nederland op bezoek. Zondag komen ze aan, in drie weken zijn ze vanuit Ghana hiernaartoe gereisd. Kan ik mensen weer niet onze auto laten zien. Ons vorige bezoek vroeg zich ook af waar de auto nou was. We hebben hem echt hoor. Ik zal een foto plaatsen.
Gisteren heb ik voor de verandering weer eens langs de corniche hardgelopen. Gelukkig was mijn sparringspartner, een Nederlander die hier een jaar als vrijwilliger werkt voor de VN - dat is pas een echte idealist - herstellende van pijn aan de voet, dus we hebben niet zo hard en ver gelopen als ik vooraf vreesde. De sliptongetjes na afloop weggespoeld met een biertje. Prima avondje. De avond ervoor al met Ingrid aan de wijn, ik zal toch niet zo´n expat worden die zich verdrinkt in de alcohol? Intussen loop ik achter met Franse les. Ik ga mijn huiswerk maken. Vanmiddag overhoring en daarna met zijn vieren naar de film. Weer met licht alcoholische versnaperingen...