Regen? Dan de tuin sproeien!

Even een post hoe het hier in het huis aan toegaat. Terwijl ik tik zit ik met een gestrekt been. Gisteren ging ik rennen met nog twee Nederlanders en daarna bier en bbq - the usual op een woensdagavond. Ik voel mijn rechterknie nu nog, hij is een beetje dik en lopen gaat niet al te soepel. Duidelijk iets te veel gevraagd, hardlopen over hobbelige zandwegen richting Yoff in plaats van over de vlakke Corniche. Maar goed: huishoudelijk. We hebben zoals iedereen weet een bewaker en een huishoudster. De bewaker bewaakt het huis wanneer wij er niet zijn en de bonne komt iedere ochtend, behalve zaterdag en zondag. Onze bewaker heeft weleens een dag vrij en dan komt een vriendje van hem. Die is niet al te snugger, dat hadden we al begrepen. Na een hevige regenbui (50 mm in een uur) maandag zei hij doodleuk dat hij nu toch echt even de tuin moest gaan sproeien. Ik heb het hem uit zijn hoofd gepraat. Tijdens diezelfde tropische bui bleef hij trouwens maar het water van het pad vegen, ondanks herhaaldelijk aandringen van mij om binnen te komen schuilen. Onze echte bewaker lag in een deuk toen hij het verhaal over het sproeien na de regenbui hoorde. ,,Quelle theatre!'', riep ie uit en sloeg zich op de knieën. ,,Weet je, hij is wel naar school geweest, maar komt uit de brousse'', vergoeilijkte hij het gedrag van zijn vriend. De brousse is het platteland. Siro komt zelf uit een ontzettend klein dorpje, maar dat is nog geen brousse. Hij is nooit naar school geweest en wilde maar zeggen dat dat eigenlijk ook helemaal niets uitmaakt. We zoeken al een tijdje een school voor Siro, want we willen dat hij leert schrijven en lezen. Hij zelf wil dat ook wel. Kan hij misschien in het toerisme gaan werken in Kedougou en Basariland (voorbij Niokolo Koba). Ook zijn Frans kan daarom beter, maar geldt dat niet ook voor mij? Ik moet nog iemand deze of volgende week interviewen in het Frans voor een kort stukkie. In het Nederlands zou ik dat over de telefoon doen, nu kom ik wel even langs.