Il pleut

Volgens het bekende liedje van T. Hermans: il pleut en il pleut tropisch hard vandaag. De hele ochtend al herfstgevoel in Dakar in juli. En dat ook nog op een maandag. We werden wakker met somber weer en binnen de kortste keren begon het gedonder (letterlijk). Ik werd overvallen op de weg terug van een boodschap en voor ik de vijftig meter had weten te overbruggen naar een schuilplek was ik tot op de draad doorweekt. Samen met een talibe stond ik zwijgend naar de regen te kijken. We hadden elkaar niets te melden, hij vroeg geen aalmoes. Il pleut. Even hield het op en kon ik naar huis.
Onze gasten, die wat later wakker werden, zitten een beetje beteuterd naar buiten te staren. Daar gaat hun dagje Ile de Goree. Gelukkig houdt het dak het, op een punt na dan, ergens zijn ze een afvoer vergeten dicht te metselen, zodat de mannetjes nog een keertje kunnen komen. Il pleut. De ramen houden het niet, de luiken zijn niet bestand tegen tropisch weer. Het komt zo naar binnen. Ik pleut. Las net dat het in Nederland ook regent. Geen troost.