Dak en een high five

Het dak wordt deze week gerepareerd. Na de hoosbui van gisternacht hebben we de huisbaas onder druk gezet. Geen reparatie, geen geld. Of dat heeft geholpen zien we deze week. Vandaag deel 1. Ze hebben geld nodig.
Gisteren kwam het mannetje van de huisbaas, die zelf ver weg in Tambacounda woont, het geld ophalen. De huisbaas had ons verteld zonder geld geen reparatie te kunnen uitvoeren en dus waren wij overstag gegaan. Het mooie was, wij kregen nog geld van het mannetje, van een vorige keer dat hij een reparatie aan ons huis liet uitvoeren. Niet veel maar toch. Om een beetje goed voor de dag te komen, kwam meneer Djing in zijn beste pak. Nooit loopt ie in pak, hij werkt op het vliegveld en daar heb je geen pak nodig. Maar goed, hij kwam in zijn pak, allervriendelijkst legde hij uit dat de president die dag het vliegtuig had genomen en hij daarom op zijn best uitzag. Maar de president is wel vier keer per week op dat vliegveld.
Hoe dan ook, hij begon met grote stapppen de maten van het dak op te nemen. Voor het aantal rollen dat er op moet. Zoveel meter hier, zoveel meter. Heel goed, berekende hij, dat betekende zoveel rollen. Wij lieten hem nog even zien waar overal de lekkages begonnen waren en dat echt het hele dak opnieuw moest. Geen probleem, ging gebeuren. Niet dinsdag, maar woensdag of donderdag en zeker voor het einde van de week. En na zijn geld te hebben gekregen, minus wat hij ons nog schuldig was - pas de probleme - verliet hij ons weer. Ingrid had daarmee voor de tweede keer geld teruggekregen van een Senegalees. Eerder lukte het haar al een aanbetaling voor de meubels terug te krijgen. Wij kennen weinig toubabs die dat lukt. High five!