Dieg Bou Diar

Zo even iets nieuws uitproberen. Je kunt vanaf deze week foto's direct invoegen in een berichtje. Hiernaast een mooie achtergrond voor je computer. Dieg Bou Diar. 100 procent tomaten, platgeslagen tot een dienblad.
Je koopt het spul in kleine tot hele grote blikken. Wie hier komt zal ze ook herkennen van al die jongetjes die met lege blikken over straat zwerven op zoek naar een aalmoes. Deze talibés worden door hun godsdienstleraar of ouders de straat opgestuurd. Komen ze met te weinig thuis, dan volgt vaak slaag.

Regen

De eerste regen van dit jaar is gevallen! En we hebben er vannacht niets van gemerkt. Volgens de guard Siro begon het even na middernacht met regenen en duurde het twee uur. Vreugdedansen bij de eerste regen bleven uit, helaas, iedereen was in diepe slaap. Vanochtend was het heerlijk koel en rook het echt nog naar regen. Nu twee uur later is het vooral tropisch vochtig en liggen overal aan de rand van de straten plassen. Hier is ooit nog asfalt gelegd, dus het wegdek blijft relatief droog. Hoe moet dat in wijken waar geen asfalt maar gewoon zandwegen liggen? Ik ben er nog niet geweest. Wel heb ik al gezien dat de open riolen in Ouakam, naast onze wijk, hun werk doen.
Voor velen komt er eindelijk regen, voor ons komt de regen te vroeg. Het dak is niet waterdicht. We hadden geprobeerd het op tijd te laten maken. Vorige maand ontdekte ik enkele scheuren in het cement van het platte dak, waar het water zo heel langzaam door kan sijpelen. Nu begrepen wij ook de vochtplekken in de logeerkamer die we vonden toen we het huis in december voor de eerste keer bekeken. Een verflaag aan het plafond is niet genoeg. We moeten nu ingrijpen. De huisbaas is gebeld, maar die vindt het allemaal nogal duur en laat al enkele weken op zich wachten. Dus heeft mijn lieve Ingrid gedreigd het dan maar zelf uit te laten voeren en dan in te houden op de huur. Go Girl!
Dat ik in Ouakam was, had weer eens te maken met de auto. Jawel, nog niet helemaal in orde. Hij rijdt wel, maar de handrem doet het niet goed en hij begon vandaag te lekken toen ik hem voor het eerst helemaal liet aftanken. Kan de beste overkomen. Mijn broer had twee weken geleden precies hetzelfde in Nederland.
Ik zit hier intussen met een heel vervelende poes tussen mij en het toetsenbord. Ze vraagt om aandacht, maar die krijgt ze niet, welke trucjes ze ook probeert. Lief miauwen, met haar hoofd op mijn arm gaan liggen, me recht in mijn gezicht aankijken, ik tikte onverstoorbaar door. Nu heeft ze het beschermingsmatje voor het toetsenbord ontdekt, maar daar kan ze haar draai ook niet vinden. Nu slaapt ze en zelfs in haar slaap loopt ze nog om aandacht te mauwen.
In Nederland vroeg men mij waarom ik op deze plek niets laat horen over het onderzoek dat ik doe voor de biografie die ik ga schrijven. Bij deze. Ik ben bezig, ik heb vorige week een plannetje naar Groningen gestuurd, en zolang ze daar niet akkoord gaan, hou ik het nog even voor mij.
Zometeen Franse les.

Voetbal is politiek deel 2

Krijg net de kranten voor me en wat blijkt: nog geen 24 uur na het ontslag van de minister van Sport is ook de bondscoach van het Senegalese voetbalteam, Guy Stephan, ontslagen. De premier, die de taken van de sportminister voorlopig waarneemt, heeft de trainer zelf maar de laan uitgestuurd. Eerder weigerde de minister van Sport nog de trainer te ontslaan. Zie je Balkenende dit al doen?
Het is onrustig in voetballand sinds het gelijkspel tegen koploper Togo (lees de bijdrage hieronder). Daardoor heeft Senegal de kansen voor de WK 2006 in Duitsland niet meer in eigen hand. En daar moet iemand voor bloeden. Wat heet, de hele voetbaltop lijkt te worden schoongeveegd. Bobo's van de voetbalbond vrezen voor hun baantjes. Twee van hen zijn uit sympathie met de ex-minister al opgestapt. De voorzitter blijft voorlopig aan, maar de voorspelling hier luidt dat hij zaterdag, bij de volgende vergadering van de bond, er ook mee stopt.

Brood en spelen

Dat voetbal in Europa oorlog is, wisten we al, maar in Afrikaanse landen is het vaak ook nog eens politiek. Brood en spelen, dat thema. De Senegalese minister van Sport is gisteren afgezet. Hij wordt verantwoordelijk gehouden voor het echec van de nationale voetbalploeg in de kwalificatie naar de WK 2006. 'We' gaan voorlopig niet naar Duitsland, na belangrijke punten te hebben gemorst. Na de 2-2 tegen koploper Togo afgelopen zaterdag eisten kranten al dat er koppen gingen rollen. De naam van de Franse trainer Guy Stephan werd natuurlijk genoemd, maar niet hij, maar de minister van Sport, verantwoordelijk voor het aannemen van de beste Stephan, ligt eruit. Ook omdat hij gezegd zou hebben dat de trainer niet zomaar ontslagen kan worden. Die schijnt na bikkelharde onderhandelingen een contract te hebben afgedongen dat, citaat, ,,in beton gegoten is''. Met andere woorden, een voor Senegalese begrippen riante afkoopsom. Tel daarbij op dat Stephan met de beste voetballogica en droge ogen heeft beweerd dat er nog altijd zes punten te verdienen zijn in de laatste twee wedstrijden en dat er dus nog niks verloren is, omdat het gat met de top kleiner is dan 6 punten (twee punten op Togo, een op Zambia). Hij vergat daarbij dat Togo en ook Zambia nog minstens een keer moeten verliezen. Hij heeft het dus niet helemaal meer in eigen hand.
Wel kan hij Zambia punten afsnoepen. Senegal speelt in september uit tegen Zambia, vooralsnog niet in de hoofdstad Lusaka, maar in een plaatsje 400 kilometer verder naar het noorden. Dat stuitte de Senegalese voetbalbond tegen het zere been, want het reizen per bus daarnaartoe is geen grapje. Nou weet ik uit eigen ervaring dat de wegen daar best te doen zijn, dus een staaltje koude oorlog tussen de twee landen is uitgebroken. Zelfs de premier heeft zich deze week bemoeid met de voorbereiding op Zambia. Hij heeft gezegd alles te doen voor een goede voorbereiding op de wedstrijd, al blijft het hopen op een wonder. Een maand later volgt nog Senegal-Mali. Maar Togo heeft vooralsnog de beste papieren.
Dat Senegal geen uitzondering is, bewijzen andere landen. In Gambia schreef de president vorige maand spontaan een nationale feestdag uit toen het team onder de 17 wereldkampioen was geworden. In Ghana is president John Kufuor een steunactie begonnen voor het team dat na een opmerkelijke 2-0 overwinning op Zuid-Afrika samen met datzelfde Zuid-Afrika koploper is in hun poule, maar op basis van onderling resultaat bovenaan staat. Daar is met nog twee wedstrijden te gaan de operatie '6 punten' begonnen. De president vindt dat het team met minder niet thuis kan komen. Het zou de eerste keer sinds de onafhankelijkheid in 1957 zijn dat Ghana op een WK uitkomt.

Weer thuis

Al een dag of tien geen berichten gepost. Erwin was Dakar even uit, dus dat betekende ook even geen berichten. Na ruim een week in Nederland zit ik weer achter de computer in ons huis in Mamelles. Jazeker, we hebben weer een nieuwe laptop, vandaag geïnstalleerd, alles werkt ongeveer, ik ben weer online. Ik moet alleen nog draadloos internet installeren, zodat ik voortaan vanuit de hangmat kan werken...
Veel nieuws is er zo'n eerste dag nog niet. Ingrid kon de nacht dat ik aankwam niet slapen van spanning, de katten herkennen me, auto starten lopen, ha!, en het is hier nog warmer dan de afgelopen dagen in Nederland. Ook de guard was weer blij me te zien. Verder heb ik vandaag vooral alle programma's op de computer geïnstalleerd.
Domper in voetballand: Senegal heeft in de WK-kwalificatie gelijk gespeeld tegen koploper Togo, ondanks een groot overwicht en veel meer doelkansen dan de tegenstander. We liggen er nu uit. Senegal is in rouw.

Vrouwen

Vandaag in een taxi gezeten met een wel heel aardige chauffeur. De man met lange sik wilde niet onderhandelen over de prijs en noemde direct het juiste tarief van ons huis naar het plateau, downtown Dakar. Kijk, dan heb je aan mij een goede, die had ik direct al een fooi toebedacht. Eenmaal in de taxi kwam hij op gang en begon hij zoals gebruikelijk te vragen waar ik vandaan kwam. Frankrijk? Nee, maar met mijn Frans beschouw ik dat maar als een compliment. Holland, o ja, Gullit, Van Basten, Rijkaard. Wie was hier nu pas ook weer in Dakar? Koeman. De generatie '88 kende hij als geen ander. Holland is wel ver weg he? En ze hebben daar veel melk en koeien. De op staatstelevisie uitgezonden promofilm over Nederland - betaald door onze ambassade - had zijn werk gedaan, merkte ik.
Al snel kwam zijn favoriete gespreksonderwerp ter sprake: vrouwen. Gezegend zij de moslim die in dit land liefst vier vrouwen mag huwen, zei de chauffeur. Hij had er sinds kort een, maar hij had zijn oog al laten vallen op een tweede vrouw. Zij was een mooie dame, die dicht bij hem in buurt woonde en nog geen man had. Om in de gunst te komen hielp hij haar een beetje. Ze mocht bij hem telefoneren en hij stopte haar ook zo nu en dan iets toe. Zijn eerste vrouw was trouwens net in verwachting, nog geen buik, deed hij voor. Of Allah hem een jongen wilde schenken.
De chauffeur bleek een goede leerling van het heilige boek. Hij somde een Arabisch vers op waarin god volgens hem zegt dat een man twee, drie of vier vrouwen mag huwen. Nergens noemde hij het getal een, zei de chauffeur glunderend. Nergens. Dus moet een man wel meer dan een vrouw huwen. Kijk eens om je heen, onderbouwde hij verder zijn stelling. Er zijn nu eenmaal meer vrouwen dan mannen op deze wereld. Als elke man een vrouw zou uitkiezen bleven veel vrouwen alleen achter. Wie moest voor hen zorgen. Tegen zoveel logica kon ik niet op.
Toen hij vroeg of ik geen moslim wilde worden bedankte ik. Ik hield het liever bij een vrouw. Ik wees hem erop dat twee vrouwen onder een dak ook veel ruzie zou betekenen vanwege alle jaloezie en gekissebis . Nee hoor, antwoordde hij. Hij stond er immers tussen en zou er wel voor zorgen dat er geen ruzie in zijn huis zou ontstaan. Ik hielp het hem hopen.
Intussen waren we bijna op de plek van bestemming. Vlak voor ik uitstapte gaf hij ons blanken nog een compliment: de vrouwen van toubabs zijn het mooist van allemaal. Ik kon het niet meer eens zijn. Hij kreeg zijn fooi.

Filmpje

Ik besef dat de vorige bijdrage niet zo positief was, nou zo voelde ik me ook. Maar na een leuk weekend is de wereld al een beetje zonniger. Wel een domper op de feestvreugde: de opdracht voor een commerial gaat niet door. De opdrachtgever, een bank die een ngo sponsort en daar windowdressing mee bedrijft, vond de locatie toch niet zo geschikt, terwijl ze juist projecten in Senegal sponsoren. Ik vrees dat het reclamefilmpje nu in Kenia of zo wordt opgenomen en dat de kijker in Nederland moet geloven dat het echt in Senegal is. Let op de reclameborden: in Kenia spreken ze Engels en hier Frans, maar dat lossen ze vast op. Of Nederlanders maar willen storten van/op/via hun bankrekening. Ik mag de naam van de bank niet noemen, heb ik beloofd.
Vind ik het nu echt jammer dat het niet doorgaat? Ja en nee. Ja omdat het wel een nieuwe baan was, staat altijd leuk op je cv. Nee omdat het een commerciële klus betrof (ben ik nooit vies van) die veel tijd zou gaan vragen. Ook wilden ze op draaidagen om 6 uur beginnen (zes dagen achter elkaar) en ik ben niet zo goed in vroeg opstaan.
Ik denk nu na om nog deze week naar Nederland te komen. Smoes: laptop kopen en tijd over nu de opdracht niet doorgaat; echte reden: even de kroeg in en een lustrumfeestje in Groningen.

wordt vervolgd

weekend weer voor de deur

Zo'n inbraak van afgelopen zondag laat je niet onberoerd. Voorbeeld: Ik was twee avonden geleden opeens in de nacht op zoek naar de katten in de tuin, Ingrid hoorde ze niet meer. Ze zaten gewoon in de keuken. De katten zijn ook een beetje van de wijs. Ingrid en ik zijn allebei aan het weekend toe, laten we maar zeggen.
Ingrid heeft inmiddels aangifte gedaan op het politiebureau. Daar vond de agent het maar raar dat ik mijn mobiele telefoon thuis had gelaten, waar heb je zo'n ding dan voor. Nou ja! Ik heb inmiddels een nieuwe portable en een nieuw nummer. Die stuur ik nog wel een keer rond.
Ondanks alle sores hebben we deze week ook leuke dingen gedaan. Twee vrienden uit Nederland waren over en vertrokken vannacht. Om de laatste avond in stijl af te sluiten zijn we gisteren bij een Thais restaurant waar ze heerlijk eten hebben. Vandaag zaken geregeld en verder een beetje gelummeld. Thuis werken kan niet echt en hier in een warm internethok is het ook al geen pretje.
En dan mijn werk. Een regelaar was ik al. Ik schreef eerder over die commercial die een reclamebureau hier wil schieten. Vandaag valt het finale oordeel van de opdrachtgever. Ik heb nog niks gehoord, terwijl de avond in Nederland al gevallen is. Geen nieuws goed nieuws? Wie weet. Gisteren trouwens ook een huis in de buurt geregeld voor een vriendin hier. Ik kan altijd nog makelaar worden.
De auto: maandag, als alles goed gaat.

Ingrid en ik gaan ons morgen maar eens flink bezatten op de Cool Graoul.