Zomerjasjes op het Binnenhof

Nog steeds niet gewend aan het koude weer bivakkeer ik sinds gisteren in het huis van vrienden in Den Haag. Ik mocht hun huis lenen zolang zij naar ik hoop warmere oorden zijn. Omdat zij hun fiets al hebben uitgeleend, ben ik te voet mijn oude stad ingegaan. Rare gewaarwording om na een langere tijd als toerist in eigen stad te lopen. Wat vooral opviel waren al die gezinnetjes die niet naar het strand kunnen en dan maar de binnenstad gaan bekijken. Papa, mama en de twee kinderen allemaal in fleurige zomer- dan wel regenjasjes, zich vergapend aan het Binnenhof of de Passage en na afloop naar de McDonalds. Weer iets anders dan Dakar.
Nieuws van het onderzoeksfront, waar sommigen zo naar uitkijken. Ik zat vandaag in de KB en heb morgen een interview met de zoon van een man die een moordaanslag wilde plegen op de hoofdredacteur van Het Volk. De zoon werd enkele dagen na de 'mislukte aanslag' in 1935 geboren, dus zal wel niet al te veel weten. Maar wie weet heeft hij een paar documenten bewaard. Bizar: hij woont om de hoek waar ik nu logeer. Op twee minuten lopen.
Toch nog een beetje Afrika dichtbij: gisteren begon om 00.00 uur een documentaire over de rol van muziek in Mali op tv3. Habib Koite, Salif Keita en Rokia Traore in een uitzending, was het waard om tot half twee uit te kijken.

Nederland

Jawel, vanavond naar het heerlijk frisse Nederland. Even geen zweetdruppeltjes op de bovenlip, maar koud en guur weer: 's avonds de kachel aan. Wij - Ingrid en ik - zaten vanmiddag voorlopig voor het laatst samen te lunchen, in een ruimte met airco en we hadden het in onze t-shirtjes koud. Het ding stond op 23 graden. Dat is al ruim tien graden koeler dan buiten en bovendien heb je een veel minder hoge luchtvochtigheidsgraad met zo'n climatiseur. Ik zag dat het in Nederland nog kouder is. Bibberen. Wat neem ik mee: vest, fleece, jas, enige trui...
Zo erg zal het allemaal wel niet zijn. In de winter stond ik sneeuw te ruimen in Den Haag en een dag later was ik terug in de brandende zon in Dakar. Net laatste dingen gedaan: koffer gerepareerd, nieuwe klamboe opgehangen (zodat we niet tegen het net aanrollen in onze slaap en alsnog geprikt worden), presentjes gekocht (volgens mij voor drie huwelijken - al dan niet gemist) en ook even dit berichtje tikken.
Op de terugweg van de lunch viel mij op dat er veel meer politie dan anders op de been is. Op de Corniche stond op elk kruispunt tussen het centrum en Mamelles wel een of meer politie-agenten en niet alleen om het verkeer te regelen. Veel meer politiebusjes en -auto's geteld dan anders. Op de heenweg kwamen er een paar politiewagens met loeiende sirenes langs met arrestanten. Het zal aan mij liggen, misschien hoop ik gewoon dat er eens wat gaat gebeuren. Gisteren besloot het parlement dat de oud-premier, die al tijdje in het gevang zit op beschuldiging van corruptie, inderdaad voor de rechter mag komen. Zijn speciale status als politicus is opgeheven. Ook een oud-minister van constuctie moet verschijnen voor het hooggerechtshof. Het was de dag van de waarheid, kopte een regeringsgezinde krant gisteren al. Wie een radio had volgde de vergadering live. Overal mannen met een apparaatje tegen het oor.
O ja, we hebben een straatnaambordje gekregen! Wij wonen in de wijk Ouakam, okm rue 11. De stad is bezig met een bijzonder project met nieuwe naambordjes en bewegwijzering. De verantwoordelijke minister, want op dat niveau beslist men daarover, vertelde gisteren in de krant dat een metropool als Dakar zich nu kan vergelijken met andere grote steden als New York...

Armoede en een couppoging

Vandaag vijf uur bezig geweest voor een interview van een uur. Ik had met een professor van de stedelijke universiteit afgesproken om 10 uur. Om half elf, ik zit al ruim een halfuur in een redelijk warme wachtkamer, meldt de receptionist zich: ,,Telefoon voor u.'' Professor aan de lijn, sorry, sorry, sorry, file, file, file, ik ben er over een uur. U kunt wachten in de bar beneden. Bar? Nou goed dan, een redelijke kantine, weggestopt in de kelder van het gebouw dat stamt uit 1960. Het gebouw dat aan de Corniche ligt deed me denken aan het Zernikegebouw in Groningen, ook zo saai, grijs en veel kleine kamertjes. Ik had geen zin om zolang in een ruimte zonder ramen te wachten en ben verkoeling gaan zoeken buiten. Gelukkig wist ik vlakbij een cd-zaakje, van dezelfde Belg die ook de maandelijke Koolgraoul organiseert. Ik was daar ooit eens langsgerend met een kennis en kon nu echt eens shoppen. Binnen een half uur stond ik weer buiten met 4 cd's. Tip: Amadou en Mariam uit Mali met Dimanche in Bamako. Het wachten is soms zo gek nog niet.
Na alsnog in de 'bar' met een cola een uur onder de enige ventilator te hebben gezeten (de professor was nog later) kon het interview beginnen. Ik en mijn Frans. Het gesprek ging over schuldsanering in arme landen en de milleniumdoelen die de VN zichzelf ten doel hebben gesteld. En weer kreeg het westen de schuld. Het westen, de G8, heeft 18 miljard euro kwijtgescholden aan schulden die 18 arme landen hebben bij IMF en Wereldbank, maar volgens hem moesten direct alle schulden kwijtgescholden worden. Op zich ben ik dat met hem eens, maar het is toch een begin! Nee, hij wilde er niet aan dat de regering van Senegal nu meer te besteden heeft, eerst moest ie nog even uitrazen. Het westen heeft de eisen voor de schulden opgelegd - het hangt de arme landen als een molensteen om de nek - en het westen is verantwoordelijk voor de huidige situatie. Ik heb zo'n verhaal twee weken geleden ook al eens gehoord van een andere wetenschapper. Het maakt me een beetje moe. Natuurlijk moeten wij als rijke landen op alle mogelijke manieren helpen en ik ben blij dat ik uit Nederland kom, een land dat naar verhouding al het een en ander doet. Maar doen alsof alle problemen aan ons zijn te wijten, gaat mij te ver. Kijk om je heen. Een oud-premier zit op dit moment in de gevangenis in Rebeuss zijn proces af te wachten. Hij is ervan beschuldigd - schrik niet - 30 miljoen euro tijdens bouwprojecten te hebben achterovergedrukt. Is toch ook een slok op een borrel. Gelukkig zag de professor ook wel in dat eerst het bestuur hier verbeterd moet worden. Alleen onder publieke druk kan dat veranderen. En dan te bedenken dat de ex-premier in de gevangenis wordt aanbeden door een heel groot deel van de bevolking. Ik ben er nog niet uit.
Kwam ik na een paar uurtjes zweten thuis, vertelde de guard dat een journalist uit Nederland had gebeld, maar hij wist niet wie en hoe of wat. Dus als meneer De Wit zich alsnog zou willen melden... Ik direct de sites langs: blijkt het leger in ons buurland Mauritanië vanochtend een coup gepleegd te hebben en ik zat ergens op een universiteitscomplex mijn tijd door te brengen. Via de ambassade hier snel wat informatie gekregen over Nederlanders aldaar en mijn oude clubbie ANP daarmee een plezier gedaan.
Vanavond harlopen. Als mijn gezondheid het maar houdt. Een hardnekkige verkoudheid gaat maar niet over en de ventilator vanochtend deed geen goed.

Laatste weekje

Zo, mijn broer en zijn vriendin zijn weer vertrokken. Gisteren een prima vakantie afgesloten met een eveneens prima etentje in een Frans tentje en de dag ervoor bij de Koreaan het buffet leeggegeten, nadat we de hele middag voor de kust hadden liggen bakken op een gecharterde catamaran. Hoezo Senegalese vakantie die laatste dagen?
Voor mij breekt nu een week aan waarin ik nog wat zaakjes moet regelen voor ik naar Nederland vertrek voor vijf weken. Zo kwam ik bij de mecanicien aan vanochtend: hij heeft de hele stuurstang van onze auto vervangen! Hoe dat zo? Ik zag onderweg terug van St-Louis al dat die stang wat speling vertoonde. Bij snelheden boven de 60 kilometer per uur ging de auto een beetje trillen. En ja, blijkbaar moest de stang eruit. Nou over de prijs moet ik nog discussiëren, want onze dikke Zwitser wist niet hoeveel de materialen gingen kosten. Ik zei dat ik weinig wil betalen. On verra.
Ik heb op de valreep ook nog een interview geregeld. Woensdag 10 uur ergens op de universiteit. Uur van de waarheid: het is in het Frans en het gaat over schuldverlichting en milleniumdoelen. Die woorden zoek ik nog even op.