Tussen 2004 en 2006 woonde ik samen met Ingrid in Dakar, waar zij een baan had bij de VN. En ik? Ik was als journalist en werkte aan een promotie-onderzoek.

14 september 2005

Met een knal begeeft de koelkast het


Nog geen dag terug uit Nederland, waarover misschien later meer, of we worden opgeschrikt door een enorme knal uit de keuken. Het bleek de laatste zucht van de koelkast. Het oude roestbakje, geschonken door mijn ouders, heeft de regentijd niet doorstaan. Aan de achterkant rest een grote roestklomp van wat eens een glanzende motor heeft moeten zijn. Hij kachelde al een tijdje met zijn gezondheid, wat leidde tot gevaarlijke omstandigheden. Wilde je een biertje pakken, dan moest je soms een schok voor lief nemen.
Verder viel de thuiskomst in Dakar alleszins mee. Door Ingrid op het ergste voorbereid blijken de vochtplekken nog niet van ons hele huis bezit genomen te hebben. Alleen de randen tonen bruine plekken en hier en daar is de verf losgeraakt. Wel stinkt het in de slaapkamer enorm naar schimmel, maar wierook doet wonderen. De katten hebben onze afwezigheid overleefd. Poes sukkelde echter zo met haar gezondheid, dat onze bewaker zelfstandig had besloten een dierenarts te laten komen. Het beestje ziet er na een week medicijnen nog niet uit. De dierenarts kwam vandaag even polshoogte nemen en besloot zonder overleg een spuit in Poes te zetten. Die zit al zo onder de medicijnen dat ze niet tegenspartelde. Maar de fris ogende Mamadou reageerde behoorlijk verontwaardigd toen ook zij een injectie kreeg. En dat alles om de rekening van de veterinair te spekken.
O ja, dat kiekje dat iedereen bij een verhaal wil zien: een vogeltje in onze achtertuin. Waar twee maanden terug nog niets groeide staan het gras nu tot je middel.