Bouwvakkers

Zojuist weer even ruzie gemaakt met de bouwvakkers naast ons. Du moment dat wij hier zijn komen wonen - een jaar geleden - hebben de buren rechts naast ons hun identieke huisje platgegooid en zijn begonnen een iets te groot appartementencomplex neer te zetten op het kleine terrein. Waar wij op dezelfde meters oppervlak een klein schattig huisje met enkele meters tuin en terras hebben, bouwen zij zes appartementen verdeeld over drie verdiepingen. Goed, moet kunnen, het belemmert ons licht niet, de zon komt van de andere kant, maar jammer is het soms wel. Gehamer, gedoe, na een jaar werk is het einde nog lang niet in zicht en ik werk er precies naast, maar sluit mij er redelijk vanaf.
Het probleem ligt hem - nu volgt een huishoudelijke medeling - in de was. Als een van de overigens vriendelijke kerels weer eens loopt te kliederen met cement en water en het overtollig materiaal in zijn enthousiasme met ons deelt op ons aanpalende binnenplaatsje waar net de schone witte was hangt te drogen, dan wordt het mij wel eens te veel. Gelukkig weet inmiddels een van de bouwvakkers mij en/of Jeanne vaak op tijd te waarschuwen dat we de was moeten binnenhalen. Maar anderen niet. Vandaag was zo'n dag, weer hoorde ik gekletter op de tegels en weer vond ik de witte was grijs gespikkeld. Ik heb iedereen daarop grondig uitgefoeterd. De zoon van de baas die buiten stond te lummelen, de bouwvakkers zelf en wie verder maar in mijn weg kwam. Excuses van hun kant, een geforceerde glimlach volgde van mijn kant. Voor vandaag is de boodschap begrepen, maar het zal niet de laatste keer zijn dat we opnieuw kunnen wassen. Gelukkig hebben we een machine.