Het is weer voorbij ...

Vakantie is voorbij. Ingrids zus en haar vriend zijn er weer vandoor en moeten zo rond deze tijd weer voet op Nederlandse bodem zetten. Dit weekend de trip afgesloten met een etentje en de avond ervoor met een concert in het Frans cultureel centrum. Ismail Lô, een van de beroemde muzikanten van Senegal, sloot een festival af. Het is een ster en die status mat hij zich ook aan. Hoewel er enkele juweeltjes tussen zijn nummers zaten en het concert best goed was, irriteerde mij zijn houding soms. Nog geen twee nummers onderweg stelde hij voor om maar weer te vertrekken omdat het publiek hem wat te tam was. Moet ie niet doen, zijn muziek zegt genoeg en een muzikant weet dat je minstens drie nummers nodig hebt om op dreef te komen - muzikant en publiek - helemaal als het een zitconcert is zoals die zaterdagavond. Later kreeg hij het pubiek toch wel mee, want hij kan het wel. Hoewel niet zo'n mooie stem als die andere grootheid Youssou N'dour - minder bereik en zo nu en dan een valse noot - heeft Iso Lô een uitstraling die vooral de vrouwen in Senegal doet smelten. Af en toe een Frans chanson erdoor met een mondharmonica en ook de vele toubabs die er die avond bij waren liepen met hem weg. Hij heet niet voor niets de Afrikaanse Bob Dylan. Daarna zonder Ingrid en bezoek met wat Nederlanders en een Amerikaan naar het maandelijkse dansfeest Koolgraoul geweest, waar we om vijf uur weer naar buiten strompelden. En toen was het feest nog niet afgelopen...