Tussen 2004 en 2006 woonde ik samen met Ingrid in Dakar, waar zij een baan had bij de VN. En ik? Ik was als journalist en werkte aan een promotie-onderzoek.

26 oktober 2005

Taiwan exit, welkom China

Autonieuws! Hij is nog niet verkocht, nee, maar inmiddels helpt de hele wijk met de verkoop. De apotheek op de doorgaande route heeft briefjes hangen, een ander biedt aan onze auto neer te zetten op zijn oprit op een drukke doorgaande weg. Een derde mannetje kijkt naar kopers. De wijk is er druk mee. Iedereen hoopt op een fooi. Wellicht wacht een straatfeest.
Inmiddels zijn we de laatste week van de ramadan ingegaan, over een week is het Korite, groot feest hier. Ik zie meer en meer mensen stiekem smokkelen en weggedoken in kleine winkeltjes overdag een boterham eten of iets drinken. Wel heel grappig: als iedereen 's avonds eindelijk mag eten en je loopt na zonsondergang op straat word je vaak uitgenodigd voor een hapje.
Diplomatiek nieuws: Senegal heeft de diplomatieke banden aangehaald met de grote volksrepubliek China. Daardoor verbreekt het automatisch alle banden met Taiwan, dat door China nog steeds als een afvallige provincie wordt beschouwd. Taiwan sluit de ambassade hier en Senegal doet in Taipeh hetzelfde. Taiwan zet ook direct alle ontwikkelingshulp stop. Tien jaar geleden gebeurde het precies andersom, toen werd China de deur gewezen. De zet van president Wade wordt beschouwd als een stap in de poging een permanente zetel in de veiligheidsraad van de VN te krijgen. Wade vindt dat zijn land namelijk een van de twee toekomstige aan Afrikaanse landen voorbehoude zetels moet gaan bezetten. Daarvoor kan het land alle steun gebruiken. Het heeft al prima banden met het permanente lid VS, kan nog overweg met oude overheerser Frankrijk, en zoekt nu dus steun bij China. En we werden de laatste tijd rond de haven al overspoeld met Chinese prullaria. De Libanezen, de traditionele handelaren, klagen steen en been.
Update: Senegal was een van de weinige landen die officiële diplomatieke banden onderhield met Taiwan. Dat land op zijn beurt doneerde als dank daarvoor jaarlijks gul aan Senegal: 55 miljard cfa (80 miljoen euro). De onafhankelijke pers wijst hier dan ook uitvoerig op, daarop gewezen door een persbericht van de te sluiten ambassade van Taiwan. Het land heeft veel geïnvesteerd in scholen en infrastructuur. Voorstanders van het regime van president Wade wijzen erop dat China met 1,3 miljard inwoners veel groter en machtiger is dan de kleine republiek. Zij denken dus nog veel meer geld binnen te halen en hopen ook op een grotere afzetmarkt. Zit China te wachten op Senegalese pinda's?